Het door ons ontworpen project Beethovenlaan wordt als voorbeeldproject gebruikt in de boekbespreking van ArchitectuurNL over Jan de Jong. Hierbij wordt ingegaan op het kernbegrip uit zijn werk: het plastisch getal. Deze is als thema eveneens gebruikt in de Beethovenlaan waarbij de gevels van de gebouwen strikt zijn opgezet volgens deze verhoudingsreeks.

Kort gezegd is het plastische getal (ψ) een verhoudingenstelsel, bestaande uit reeksen ingenieus samenhangende maten (en daarin enigszins vergelijkbaar met het notenstelsel in de westerse muziek). Het vormt de grondslag van een architectuurtheorie,ontwikkeld door de benedictijner monnik en architect Dom Hans van der Laan (1904-1991) als alternatief voorde gulden snede (φ). De meerwaarde van het plastisch getal, ten opzichte van de gulden snede, schuilt onder meer in het gegeven dat de maatsprongen kleiner en subtieler zijn, wat de verhoudingen ‘spannender’ en rijker maakt. Daarbij komt dat de gulden snede in wezen een verhouding betreft tussen twee maten (a en b), terwijl het plastische getal de onderlinge verhouding betreft tussen drie maten (a, b en c), wat het bij uitstek geschikt maakt voor toepassing in de – immers driedimensionale – architectuur.

Nieuwsgierig naar het werk van Jan de Jong en de thematiek van het plastisch getal? Bekijk dan het artikel van ArchitectuurNL , of bestel het boek.